Αντιμετωπίζεται σήμερα, άλλες φορές με καλόκαρδη συγκαταβατική διάθεση κι άλλες φορές με δίκαιο εκνευρισμό, ο απολιθωμένος αντικομμουνισμός των μεγαλύτερων σε ηλικία Εθνικιστών. Η αμηχανία τους, για το τι θ’ απογίνουν πια «χωρίς βαρβάρους», χωρίς έναν διακριτό εχθρό, η αδυναμία ιδεολογικού αυτοκαθορισμού. Και πιο πολύ, η πικρή αμετανοησία τους για το -πάντα αφελές και ατελέσφορο άλλοθι- ότι προτίμησαν να συνταχθούν με τον «λιγότερο κακό», ότι θέλησαν να γίνουν «ρεαλιστές» και «χρήσιμοι», αντί να σαμποτάρουν απ’ την αρχή το στημένο παιχνίδι, με το να κομίσουν την δικής τους πρόταση...
from Έλευσις Ελλήνων http://ift.tt/28QSBeM
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου